KNEETSGYM FAILLIET

PETER KNETEMANN FAILLIET
Welkom op de website:

WWW.KNEETSGYMFAILLIET.NL

Kneets Gym Failliet. !!! Let op uw Contributie... en, of uw Financiën.

Deze website is eerder gepubliceerd in de periode 20- Dec 2003 t/m juli 2004.

In 1988 werkte ik in sportcentrum 2005 van Chris Visser in de nieuwe schoolstraat in Den Haag.
Daar kwam ik te werken doordat ik de eigenaar Chris Visser al langer
kende, namelijk van zijn eerdere sportschool in de Mauritskade.
Het mocht zich daar evenwel niet in een lang verband huldigen,
daar de heer Chris Visser en zijn vrouw niet echt met mij konden omgaan doordat er veel aandacht aan mij ten deel viel,
iets wat C Visser en zijn vrouw, moeilijk konden verkroppen.
Er werd gezocht, èn gevonden, naar een oplossing om van mij af te komen, wat dus resulteerde in mijn wegblijven van sportcentrum 2005.
Lang zonder sportschool, om te trainen, zat ik echter niet.
Ik trainde daarvoor al in sportcentrum Morgenstond, toen nog van Paultje Mulder en waar ik de heer C. Visser toen ook zag verschijnen,
die daar later weer wegging en ik met hem meeging naar zijn nieuwe sportcentrum 2005. Ik ging dus weer terug naar Morgenstond.
Maar lang trainde ik daar niet in sportcentrum Morgenstond.
Ik had al kennis gemaakt met een zekere P. Knetemann, en ik wist dat
ook hij een nieuw sportcentrum geopend had, en wel in de
Fahrenheitstraat (±cederstraat).
En omdat de heer P. Knetemann zich vooral wist te onderscheiden in zeer veel authentiek opererende situaties, waarmee hij veelal de lachers op de hand kreeg, was ik spoedig bij hem in de Fahrenheitstraat te vinden.
Niet om er te werken maar om lekker te trainen.
Echter, doordat de heer P. Knetemann wist dat ik bij C. Visser achter
de bar gewerkt had, deed hij soms een beroep op mij om even achter
de bar te staan, zodat hij even weg kon. Zo leerde ik spoedig veel van
de leden en vrienden van de heer P. Knetemann, en zijn compagnon
die hem had geholpen met het verkrijgen (lees huren) van zijn sportcentrum.
Ook kwam ik te weten dat P. Knetemann niet de eigenlijke eigenaar van het pand was in de Fahrenheitstraat. De echte eigenaar, K. Colors,
kwam namelijk vaak langs, of om koffie te drinken of even trainen.
Het was dezelfde eigenaar die ook kledingzaken had en wel ook
op de hoek van het sportcentrum van Knetemann. Het sportcentrum van
de heer P. Knetemann is amper een paar jaar oud als ik hem,
de heer P. Knetemann, hoor praten over een tweede aan te schaffen sportcentrum, en wel in Leidschendam.
Een goede kennis van hem uit Wateringen had dat sportcentrum gekocht maar wilde er van af, hij kon het niet verenigen met het werk dat hij deed,
en dat was handelen in tweedehands fitnessapparatuur.
Knetemann had er wel oren naar en sprak er ook vaak over in zijn sportcentrum in de Fahrenheitstraat, het was namelijk niet zomaar een sportcentrum. Wel nee, het was vooral een luxe sauna met alles erop en eraan, ook een mooie bar en veel apparaten die het werken daar moesten veraangenamen.Spoedig was de kogel door de kerk.
P. Knetemann had het sportcentrum in Leidschendam overgenomen.
En zo kwam ik te weten dat hij het sportcentrum in Leidschendam huurde
van weer andere eigenaars, maar er wel een flinke overnamesom voor
moest betalen aan die kennis van hem uit Wateringen.
Dat was echter nog niet alles. Ook moest er nieuwe fitnessapparatuur in,
en hij had nog maar net nieuw fitnessapparatuur aangeschaft voor het sportcentrum in de Fahrenheitstraat.
Ook wist ik, dat hij het pand van zijn sportcentrum in de Fahrenheitstraat
ook net had aangeschaft.
Het was op een dag dat ik na het trainen onder de douche stond, en toen
de heer P. Knetemann samen met K. Colors, de eigenaar van het pand,
de kleedruimte hoorde binnenkomen en de eigenaar K. Colors van het
pand toen hoorde zeggen, dat hij wilde dat er wat aan de lekkage gedaan werd in de kleedruimte.
P. Knetemann beloofde er wat aan te doen, hij kocht het hele pand.
Nou, daar stond ik toch wel even van te kijken.
In nog geen paar maanden tijd had de heer P. Knetemann,
én zijn eigen sportcentrum gekocht, én een sportcentrum gekocht/overgenomen in Leidschendam, én nieuwe fitnessapparaten
gekocht voor het sportcentrum in de Fahrenheitstraat,
én ook nog nieuwe fitnessapparaten in Leidschendam.
Dan moet er ook nog getrouwd worden, met een aardig feest.
Dat was echter nog niet alles, een tijdje later kocht de heer P. Knetemann
ook nog even zijn compagnon Paul Hoogvorst uit, voor een aardig bedrag
per jaar. Ik kon er met mijn pet niet bij, vooral niet toen een tijdje
later dat sportcentrum in Leidschendam een bodemloze put bleek.
Het was in 1991 in een café in de Thomsonlaan dat de heer
P. Knetemann samen met zijn vrouw Coby Groenweg aan mij vroegen,
of ik wilde gaan werken in het sportcentrum in Leidschendam?
Het diende daar evenwel met de nodige omzichtigheid behandeld te
worden, daar er in het verleden al veel van het personeel hun de
nodige hoofdbrekens hadden bezorgd, en waardoor veel leden het vertrouwen in dat sportcentrum hadden opgezegd.
Niet alleen het personeel bleek daar voor de nodige hoofdbrekens
te zorgen, veel apparatuur van het eens zo trots uitziende sauna gedeelte bleek sterk aan onderhoud onderhavig.
Het verval was aan een tomeloze inzet onderworpen, tegels vielen er hier
en daar van de muur af, schilderwerk moest met alle zeilen bijgezet worden en niet te vergeten, deuren die los lieten en saunaketels die ieder moment door hun hoeven konden zakken.
Jan de schoonmaker had een complete dagtaak aan het onderhoud.
Menigmaal vroeg ik mij af hoe het moest zonder Jan, als die er niet was,
dan zou het echt hopeloos geweest zijn.
Veel werd er door hem gerepareerd met kunst en vliegwerk,
het was met recht een groot kunstenaar en met de meest goedkope oplossingen die er maar te bedenken waren.
Maar het ontbrak de heer Knetemann ten enen male aan financiële middelen om het goed aan te pakken, er kwam gewoon niet voldoende binnen.
Alles wat het sportcentrum in Leidschendam tekort draaide,
dat werd aangevuld uit sportcentrum KneetsgYm in de Fahrenheitstraat.
Menigmaal moest er een rekening betaald worden aan het GEB in Leidschendam en dan stond ik echt te kijken van de hoogte van dat bedrag. Zo kreeg ik een keer geld mee om een rekening
te gaan betalen aan het GEB en dat moest de volgende dag voor tien uur betaald worden anders zou het sportcentrum afgesloten worden.
En ik krijg een som geld mee, waarvan ik dacht, nou dan kunnen ze er voorlopig weer een tijdje tegen.
Maar ik keek eens goed op die rekening, en wat bleek?
Het was maar voor èèn maand?
En omdat ik soms hele dagen in dat sportcentrum in
Leidschendam te vinden was, en daar veel achter de bar stond
wist ik precies wat er binnenkwam. Dat kon je echt geen bodemloze put
meer noemen, was er maar een put!, dacht ik nog.
Er moest duidelijk wat gebeuren het kon zo niet langer,
Jan de schoonmaker kon het echt niet meer repareren.
De sauna bevond zich wel in zo, n deplorabele staat, de voetenbaden
deden het al tijden niet meer en het betonijzer van het zwembad kwam
door het beton heen naar buiten.
Dan ineens verschijnt P. Knetemann weer wat vaker in het sportcentrum
in Leidschendam, de reden waarom was spoedig duidelijk.
Er moet gepraat worden en wel met de eigenaren van het pand in Leidschendam waar P. Knetemann van huurde.
Die eigenaren van het pand, Guus Koolmees een eigenaar van zonnebankzaken uit Voorburg en Wout Nieuwenhuizen eigenaar van
sauna Hofstede in Rijswijk, verschijnen dan ook.
Ook mevrouw Coby Knetemann heeft dan haar mooiste jurk, met een grote prononce strik op haar queue, aangetrokken.
En er wordt tijdens de koffie, die ik mag serveren bij die onderhandelingen, ook een heel zakelijke houding aangenomen.
Het gesprek eindigde meestal met een wandeling door het hele pand.
Na zo een paar keer van mening gewisseld te hebben was de dan toch
wel triomfantelijke uitkomst, dat er verbouwd zou ging worden.
Gelukkig maar. Ook het personeel is blij, die paar trouwe saunaklanten
die er nog waren zullen dan ook met warme belangstelling de
ontwikkelingen kunnen gaan volgen.
Echter, al snel bleek dat er in de nieuwe opzet van het sportcentrum
geen plaats zou zijn voor een luxe sauna.
Wout Nieuwenhuizen de eigenaar van sauna Hofstede in Rijswijk
zou in de vernieuwde opzet alleen een sauna neerzetten die
toegespitst zou zijn op fitnessklanten.
En Guus Koolmees de eigenaar van de zonnebankzaken in Voorburg zou
een gedeelte krijgen waar alleen zonnebanken te vinden zouden zijn.
En Peter Knetemann zou het fitnessgedeelte voor zijn rekening nemen.
Dan, in september 1993 begint men eindelijk met de grondige verbouwing.
De sauna licht in "No time" plat, die loopt eigenlijk vanzelf wel de container in, en al snel is er alleen nog maar een kale vlakte te vinden waar een paar dagen eerder nog allerlei vertrouwde spullen stonden.
Maar dit is beter zo, en eigenlijk ook wel een gezellige periode zo met
die verbouwers en de eigenaren die regelmatig vol trots de veranderingen komen aanschouwen.
Dan eind 1993, als de verbouwing gerealiseerd is, maken de eigenaren
zich op om met een gezellige open dag in de eerste week van 1994 met
het vernieuwde pand officieel van start te gaan.
Het geheel vernieuwde pand werkt veel prettiger, waar vooral Jan de schoonmaker mee geholpen is.
Ook Peter Knetemann laat zich regelmatig zien en zijn vrouw Coby Knetemann- Groeneweg laat zich nog weken daarna de felicitaties
hartelijk aanmeten.
Echter, de eigenaren van het pand, te weten, Guus Koolmees de zonnebankeigenaar uit Voorburg en Wout Nieuwenhuizen de
sauna-eigenaar uit Rijswijk, lieten zich vooral minder zien.
Nou zaten wij daar niet echt mee, wij het personeel hadden alleen verantwoording af te leggen aan Peter en Coby Knetemann.
Toch was er duidelijk iets aan de hand en al snel bleek wat.
Guus Koolmees de zonnebank eigenaar uit Voorburg kwam zomaar
ineens aangelopen en die wilde opheldering.
Hij neemt plaats aan de bar en praat met Coby Knetemann,
die op haar beurt aan mij vraagt of ik even de fitnesszaal in wil lopen.
Vanuit de fitnesszaal kon ik duidelijk zien dat Guus Koolmees de
zonnebank eigenaar niet te spreken was over sommige zaken,
en ik wist al op voorhand wat dat zou moeten zijn.
Nou, daar ben je anders zelf bij geweest, oelewapper,
dacht ik zo als ik tussen die fitnessapparaten loop.
Een kwartje had voldoende geweest om te weten hoe de financiële situatie was van Peter en Coby Knetemann.

Dan worden er veranderingen doorgevoerd, Michel Koolmees de zoon van Guus Koolmees de zonnebankeigenaar uit Voorburg zou voortaan het heft in handen nemen.
En die Michel Koolmees ging wel zo voortvarend te werk, het was gewoon schrikbarend te zien wat die jongen allemaal durfde aan te schaffen.
Hij kocht gewoon even een hele lijn cardioapparatuur en wel van het
duurste merk wat er voorhanden was.
En de hele fitnesszaal werd zo ingericht dat je eerder het idee had in de Efteling beland te zijn dan in een fitnesszaal.
Toch waren het vooral de irritaties die duidelijk van de gezichten van de eigenaren af te lezen waren en die de hele periode zo, n leuk aanzien gaven.
Was de verbouwing een leuke periode te noemen, deze periode is tien keer leuker. Ook om te zien hoe de eigenaren onderling elkaar zoveel mogelijk probeerden te ontwijken, en dat nog geen paar maanden na de opening.
Er was duidelijk het een en ander mis en het was niet moeilijk te raden wat het zou moeten zijn.
Dan worden Peter Knetemann en zijn vrouw Coby ter verantwoording geroepen en wel in het sportcentrum te Leidschendam.
De eigenaren Guus Koolmees en Wout Nieuwenhuizen van het pand
zijn al gearriveerd, en in een zithoekje van de zonnebankkamers
instrueerden ze elkaar alvast omtrent de te volgen strategie.
Jan de schoonmaker kon echter alles horen en vertelde aan ons
wat die strategie inhield.
Guus Koolmees de zonnebankeigenaar vertelde met klem aan Wout Nieuwenhuizen de sauna-eigenaar, dat wat er ook gebeurt,
"de poot stijf gehouden moest worden".
Dan verschijnen daar Peter en Coby Knetemann ten tonele en die werden voortaan de toegang tot het sportcentrum in Leidschendam ontzegd.
Het personeel werd met rust gelaten, maar viel voortaan wel onder
de supervisie van Michel Koolmees de zoon van Guus Koolmees de zonnebankeigenaar. We werden nog wel bedankt voor de inzet door Coby Knetemann, doch daarna aan ons lot overgelaten.
Een paar weken later ben ik jarig en op de sportschool in Leidschendam aanwezig. Niets vermoedend wil ik gaan trainen in de fitnesszaal,
komen daar ineens Peter en Coby Knetemann aangelopen,
en ook wat leden van het sportcentrum.
Ik krijg felicitaties en ook cadeautjes, nou, daar had ik echt niet op
gerekend maar ik liet me gezellig fêteren en deed vrolijk mee.
Zo eindigde een dag waarin ik een beetje van overrompeld was geraakt,
ik had echt nergens op gerekend.
Een paar weken later staat Peter Knetemann ineens weer voor mijn neus,
dit keer om te vragen of ik mee terug wilde gaan naar de Fahrenheitstraat?
Omdat al het ander personeel van Knetemann al vertrokken was,
was het voor mij niet moeilijk om daar positief op te reageren.
Michel Koolmees de zoon van de zonnebankeigenaar stond achter de bar, maar hij en Peter Knetemann wisselden geen woord,
ze keurden elkaar zelfs geen blik waardig.
Peter Knetemann voelde zich daarop geroepen om die zoon Michel
een misprijzende blik toe te werpen. Het was natuurlijk ook al een
dieptepunt om naar het sportcentrum in Leidschendam te komen
om mij terug te halen. Maar die Michel mocht vooral niet denken dat
Peter Knetemann door die zoon als een schlemiel behandeld diende
te worden, zo verlieten wij het pand.
Voortaan was ik weer in sportcentrum KneetsgYm in de Fahrenheitstraat aanwezig en ik miste eigenlijk Leidschendam toch wel.
In de drie jaar dat ik daar aanwezig was had ik daar best wel veel meegemaakt en ik was eigenlijk vaak boodschappen aan het doen in de Damlaan. Zo kende ik al snel vele Leidschendammers en had aan vele van hen goede contacten overgehouden.
Veel van de sportschoolleden die uit Leidschendam kwamen zag ik
vaak of in de Barbier, of in café de Watersport, of het sluisje en Satchmo.
Nu zag ik alleen Ireentje nog, die ook had gewerkt voor Peter Knetemann
in dat sportcentrum in Leidschendam, en waar ik regelmatig op bezoek
ging om s, avonds naar de voetbal te kijken.
We hebben het dan wel over dat sportcentrum maar omdat zij er ook niet meer werkt moesten we het hebben, van horen zeggen.
Toch had ik het bij Peter Knetemann in de Fahrenheitstraat ook weer
spoedig naar mijn zin.
Velen kende ik nog van de tijd VOOR dat ik naar Leidschendam ging
en train dan ook samen met wat sportschoolleden en heb ook daar
spoedig mijn draai weer gevonden.
Iedere ochtend om zeven uur ben ik daar aanwezig.
Peter Knetemann is er dan zelf ook en dan drinken we eerst koffie en
gaan dan samen schoonmaken, de bar, toiletten, kleedruimte,
sauna en stofzuigen. Daarna gaan we ergens koffie drinken en zorgen
om voor negen uur weer terug te zijn omdat het sportcentrum dan open is. Vaak zijn de eerste leden al gearriveerd en na de nodige verhalen
en ongein is het tijd om te trainen.

Het nieuwe jaar 1995 is dan begonnen als ik zo aan een tafeltje zit bij de
bar van sportcentrum Knetemann in de Fahrenheitstraat, als ik ineens
Guus Koolmees de eigenaar van de zonnebankzaken en nu dus alleen eigenaar van het sportcentrum in Leidschendam, zie binnenkomen?
Guus Koolmees zegt iedereen vriendelijk gedag en loopt linea recta
door naar achteren.
Ik was werkelijk verbaasd, maar er werd mij uitgelegd dat hij nog regelmatig komt omdat de zonnebank die op de sportschool staat, nog steeds onder
zijn beheer staat. Even later komt Guus Koolmees die zonnebankeigenaar weer terug, gaat aan de bar zitten en vraagt naar Knetemann.
En Knetemann is overal en nergens tegelijk, dus wordt er aan zonnebankeigenaar gevraagd om even geduld te hebben.
De goede man blijft zitten, en zitten, maar die even later toch maar weggaat.

Nog geen paar minuten later verschijnt daar Knetemann, zeer voldaan over zijn heerschappij van Guus Koolmees de zonnebankeigenaar
en laat aan sommige van de aanwezigen die bij de bar staan,
weten dat die zonnebank eigenaar eigenlijk maar een armoedzaaier is, waarmee hij zijn houding van zonet probeerde te verklaren.
Hij oogst bijval, en dat doet hem zichtbaar goed.
En omdat hij als altijd populair is, was dat weer een reden om nog
maar eens een rondje koffie weg te geven.
En och, ook zonder reden hadden die aanwezigen hun koffie wel gekregen, die weten dat ook, vandaar dat het daar in Kneetsgym op sommige momenten drukker is dan normaal. Ik liet het allemaal maar gaan,
ik kon er ook niets aan veranderen.
Er was immers genoeg mis in sportcentrum Kneetsgym in de Fahrenheitstraat.
Als ik achter de bar stond kwam het regelmatig voor dat ik dan iemand aan de lijn kreeg die mij sommeerde tegen Peter Knetemann te vertellen,
dat er onmiddellijk een rekening betaald
diende te worden anders zou er beslaglegging volgen.
En ik had wel bedragen van twintigduizend gulden (= € 9.000, -) doorgekregen.
Het maande mij wel tot voorzichtigheid.
Ook werd Peter Knetemann regelmatig door een deurwaarder gefrequenteerd, terwijl ik geeneens wist dat het een deurwaarder was.
Dat werd mij duidelijk gemaakt door K. Colors de voormalige eigenaar
van het pand in de Fahrenheitstraat.
Hij, K. Colors, heeft ook die kledingzaken Colors, we noemen hem dan ook
K. Colors, en met hem stond ik wel eens te flipperen in het sportcentrum.
Die K. Colors was hoogstelijk verbaasd als hij die man ziet binnenkomen.
En op mijn vraag wie dat dan is? Antwoordde hij, dat dat een deurwaarder is.
Ik had die man nog nooit op TV gezien, wel in de sportschool,
en die K. Colors waarmee ik stond te flipperen, vertelde dat die man regelmatig in het programma "de deurwaarder" verscheen,
wat regelmatig op de televisie te zien was.
"Onbegrijpelijk", verzuchtte hij, en schudde meewarig het hoofd,
onderwijl druk doende de "pinball" in het spel te houden.
Het was ook onbegrijpelijk, het sportcentrum van Kneetsgym in de Fahrenheitstraat is een van de bestlopende sportscholen in Den Haag
en toch werd het aan alle kanten door schuldeisers belaagd.
Want behalve dat Peter Knetemann zijn hand had overspeeld met de aanschaf van dat sportcentrum in Leidschendam, waar hij nog steeds schatplichtig aan was, en tegelijkertijd ook vele andere aankopen als
Fitness apparaten had gedaan, en ook zijn compagnon Paul Hoogvorst uitkocht die jaarlijks FL50.000, - ( € 22.500, -) kreeg.
Bleek wel, uit de frequente bezoeken van de deurwaarder, dat
Peter Knetemann zeer handelingsonbekwaam te noemen was.
Het bleef echter doorgaan. Ik was er dan ook van overtuigd
dat het eerdaags echt wel afgelopen zou zijn met Peter Knetemann en zijn sportcentrum. Ikzelf maakte mij geen zorgen.
Ik was zo weer aan het werk en heb het dan beter ook, want wat ik bij
Peter Knetemann verdiende was eigenlijk te treurig om te vermelden.
Voor die hele week dat ik in sportcentrum Kneetsgym rondliep kreeg ik
nog geen Tweehonderd gulden, € 90, - .
Maar zo bleef ik tenminste onafhankelijk. I
kzelf had nog geen enkele keer mijn stem laten horen, terwijl ik wel wist waarom ik naar de Fahrenheitstraat terug gehaald was, en dat was echt niet omdat er te weinig personeel rondliep.
Tijdens een simpele vergadering zat er soms al meer dan twintig "man",
en dan heb ik het nog niet over de aerobic meisjes gehad, daar liepen er ook zat van.Nee, mijn aanwezigheid was vooral, omdat ik perspectieven bood voor Peter Knetemann, en wel, omdat ik al jarenlang een meeslepend conflict had. Waar Peter Knetemann overigens niets mee van doen had, maar ondertussen wel druk achter de schermen bezig was om daar zijn voordeel mee te doen. Doch, zover was het nog niet.
Het was dus zo dat het eerdaags afgelopen zou zijn met
Peter Knetemann en zijn sportcentrum, dat werd mij allengs duidelijker.
Je zag gewoon dat er druk op hem werd uitgeoefend.
Peter Knetemann liep er dan ook verslagen bij.
Hij probeerde wel zoveel mogelijk aan de situatie het hoofd te bieden
maar zijn houding verraadde gewoon de aankomende deceptie.
Met een verslagen blik zag ik hem ook het sportcentrum binnenkomen met een woonkrantje onder zijn arm, en hij zei niets, en ging zijn kantoortje in.
Op een dag waren er allemaal spiegels kapot geslagen in de aerobic zaal beneden, en de "Karatemensen" kregen de schuld.
Nou je moest echt je best doen om op die hoogte de spiegels kapot
te krijgen, en ook zoveel. Mocht het dan in ieder geval dan toch zo zijn,
dan laat je in ieder geval iets weten.
Ik had mijn conclusie dus al getrokken en wachtte de ontwikkelingen af.

Het kon dus ieder moment afgelopen zijn voor Kneetsgym het sportcentrum in de Fahrenheitstraat en ik vroeg me dus af wat voor gevolgen
dat zou kunnen hebben voor het sportcentrum in Leidschendam?
Daar scheen het er florissant aan toe te gaan.
Er was een nieuwe tussenvloer gelegd en het zwembad was geheel overkapt, zo leerde ik van Ireentje uit Leidschendam waar ik nog regelmatig kwam.
Dat hoefde helemaal niet te betekenen dat het Sportcentrum in Leidschendam ook daadwerkelijk goed liep, eerder had ik het idee dat
Guus Koolmees en Wout Nieuwenhuizen de eigenaren van dat pand
nog even gauw van de financiële situatie gebruik maakten,
zo dat MOCHT de kraan eerdaags droog zou komen te staan,
zij er in ieder geval het meeste uit gehaald hadden.
Dat zo vertellende aan Peter Knetemann zag ik dat zijn gezicht gelijk zorgelijker stond en dat hij zich realiseerde dat hij daar niets tegen kon doen. Hij had gewoon te accepteren dat Michel Koolmees
die zoon van de zonnebankeigenaar daar in dat sportcentrum in Leidschendam een mooi geheel verzorgd sportcentrum in zijn schoot geworpen had gekregen en daar de revenuen van liep te plukken.
En Peter Knetemann had gewoon bij te lopen in de algehele financiële kwestie, hij had getekend, en daar zouden ze hem aan houden ook.
In zijn ogen deed die zoon Michel Koolmees het ook helemaal verkeerd.
Knarsetandend, vertelde hij kwaad dat die Michel zomaar denkt,
dat hij met van alles aan te schaffen automatisch een goedlopend sportcentrum weet te onderhouden.
Ik dacht nog, dat moet jij zo nodig zeggen.
Die hele financiële malaise heb jij helemaal aan jezelf te danken,
het kon gewoon niet op.
Alles moest naar jouw hand gezet worden, twee sportcentra, een gekocht
en een huren, overnamesom betalen voor dat sportcentrum in Leidschendam, allebei met nieuw fitnessapparatuur vol zetten,
en dan ook nog even, en passant, je voormalig compagnon uitkopen
en daar jaarlijks een kompleet jaarloon voor ophoesten.
En dat alles in nog geen jaar tijd. Nou, dan vraag je er toch om?
Toch verbaasde ik mij er over dat Peter Knetemann van die hele affaire niets geleerd bleek te hebben, sterker nog, het leek wel of hij de draad weer oppakte.
Was het eerst nog een uitzichtloze situatie gebleken, nu zo met het einde
van het jaar 1995 in het verschiet werd Peter Knetemann ogenschijnlijk
ook weer wat brutaler.
Hij schafte weer het een en ander aan, en ging ook verhuizen en ook daar werden allemaal attributen voor aangeschaft.
En als klap op de vuurpijl zou er ook een wedstrijd georganiseerd worden
en wel in de duurste zaal die er in Den Haag voor handen is.
Ook werden er bekers en medailles voor aangeschaft.
Dan ben ik ziek, ik lig met koorts in bed en heb het goed te pakken.
Zo haalde ik nog wel medicijnen en heb even gebeld naar sportcentrum Kneetsgym om te zeggen dat ik ziek was, maar kruip dan onder de
warme wol en vertoon mij voorlopig niet buiten.
Zo lig ik een aantal dagen in bed, echt te ziek om wat te doen of te eten.
Als dan, een paar dagen later, het weer wat beter gaat en ik voorzichtig weer uit bed stap, wordt er ineens op de deur gebonsd.
Ireentje uit Leidschendam staat voor de deur.
Zij vraagt hoe het met mij gaat? En zegt dat zij is gestuurd door Knetemann.
Kan die zelf niet komen dan?, vraag ik mij af.
Toch, ik ging even wat drinken met Ireentje in de Herenstraat in Rijswijk.
Zo pratend met haar liet ik doorschemeren dat ik het niet meer naar mijn zin had bij Knetemann, verder ging ik voorlopig niet.
Even later namen we afscheid van elkaar en zou ik de volgende
dag weer naar Kneetsgym in de Fahrenheitstraat gaan.
Daar trof ik een heel andere situatie aan.
Zij hadden mij gemist. En hoe komt dat nou?, jij bent anders nooit ziek!
Ze zijn blij dat ik er weer ben dan wordt de drankinkoop ten minste weer
goed geregeld, was de stellige overtuiging, die vooral aardig bedoeld was.
Ook Peter Knetemann was weer blij dat ik terug was en was zelfs bereid om op ieder voorstel van mij in te gaan. Zo werd er een nieuwe halterstang aangeschaft en op ieder voorstel van mij werd door Peter Knetemann
zeer positief gereageerd. Dat bleef niet onopgemerkt bij het personeel,
die begonnen zich nu openlijk tegen mij af te zetten, en dus had Peter Knetemann er een probleem bij.
Dat ging Peter Knetemann op zijn bekende wijze oplossen,
door het de rest van het personeel ook naar hun zin te maken.
Van de een mocht zijn moeder daar ook komen werken en de ander
kreeg er wat meer uurtjes bij om te werken. Dat betekende vooral dat Peter Knetemann zich een andere strategie moest aanmeten om het iedereen zoveel mogelijk naar de zin te maken. Dat viel niet mee in een sportcentrum waar maar liefst twintig man personeel aan het werk is.
Het riep dan ook problemen op. En een maand later kreeg ik er ineens
Vijf-en twintig gulden bij (€ 12, -), iets wat volgens Peter Knetemann
vanwege mijn inzet wel terecht was. Zo verdiende ik voortaan Twee Honderd Vijf en Twintig gulden (€ 100, -) in de week, zonder in de boeken te staan,
ik was niet verzekerd, niets!
Ik deed dat overigens heel bewust, zo bleef ik in ieder geval
onafhankelijk en bleef geheel buiten het hele sportschool gebeuren.
Maar ik deed dat vooral ook om te zorgen dat Peter Knetemann
nooit kon zeggen dat hij mij ooit geholpen had.
Het ging er echter steeds meer op lijken dat er maar een was die hielp,
en dat was ik.
Een maand later ben ik weg uit sportcentrum Kneetsgym van Peter Knetemann in de Fahrenheitstraat.
Ruzie was de reden.
Ik stond achter de bar, het was maandagavond en Peter Knetemann is nog binnen, maar die maakte zich op om naar zijn judolessen te gaan.
Peter Knetemann maakt nog wat grapjes,
en wij reageerden daar op en er was veel hilariteit.
Pakt opeens een van het personeel mij beet,
slaat zijn armen om mij heen en ik kon geen kant op.
Dan maak ik een beweging naar achteren waarop diegene, heel
overdreven ging lopen doen alsof ik hem kwalijk geraakt had.
Bezig zijnde met koffie en drankjes in schenken voor de sportschoolleden,
en dat ook noteer. Wil ik even later weer langs hem lopen om koffie uit het apparaat te pakken, draait hij zich ineens om, en geeft mij een kopstoot.
Peter Knetemann was nog aanwezig, en hij wist volledig wat er aan de hand was en zag mij onmiddellijk naar beneden lopen.
Wetende dat het te laat was, vroeg hij, aan diegene die mij die kopstoot gaf, wat ik ging doen? Maar hij kreeg als antwoord dat hem dat niet interesseerde.
Dan kom ik boven met mijn fiets in mijn hand en zie een Peter Knetemann staan, die niets zegt, maar met een glazige blik in zijn ogen totaal ontredderd zijn wereld zag instorten.

Het was tevens het laatste wat ik van Peter Knetemann ooit zou zien, of horen.
Direct weg fietsend van het sportcentrum was ik die avond dus vroeg thuis.
Zeer beslist mij niet meer bij Knetemann te laten zien.
Toch was ik niet van plan om bij de pakken neer te gaan zitten.
Genoeg wetend van Peter Knetemann en zijn achterbakse praktijken,
wist ik ook dat ik zeer beslist heel sportcentrum Kneetsgym in de Fahrenheitstraat/Cederstraat zou opeisen,
en ook een flinke schadevergoeding zou eisen.
Het kon gewoon niet anders dat Peter Knetemann het achter mijn rug om,
het voor elkaar had gekregen om zijn sportcentrum Kneetsgym uit de financiële malaise te halen, hij had mij gewoon misbruikt.
Ik was zijn reddingsboei, maar zonder zich aan mij te openbaren had hij kans gezien om er voor te zorgen dat hij zijn sportcentrum kon voortzetten.
Het betekende dus ook dat Peter Knetemann nu van zijn schuldeisers
af was, daar had ik voor gezorgd.
Dat hield dus ook in, dat er nu ook een zonnebankeigenaar
Guus Koolmees en zoon Michel in Voorburg en ook Wout Nieuwenhuizen
die sauna-eigenaar uit Rijswijk geheel van mijn centen liepen te profiteren.
En ik mocht toekijken!, ja hoor.
Nou zoveel wist ik wel zeker, dat DAT NOOIT zou gebeuren.
Maar eerder dan dat ik mijn zaken voor elkaar had kon ik niets doen,
en Peter Knetemann wist dat.
Ondertussen mocht ik wel toekijken hoe Peter Knetemann zijn
sportcentrum Kneetsgym wist voort te zetten en ook zijn voormalige compagnon nog steeds wist uit te betalen.
Nu de nood aan de man was, wilde iedereen weten wat er aan de hand was.
Waarom ik niet meer op sportcentrum Kneetsgym in de Fahrenheitstraat verschijn?, vraagt Ireentje uit Leidschendam waar ik op bezoek ben.
En omdat zij volledig weet heeft van mijn situatie en ook de toestand
waarin ik in verzeild was geraakt, zette zij heerlijk koffie voor mij.
Het betekende wel dat ik zonder inkomsten zat maar haar man Paul
bood hulp. Bij het vleesbedrijf waar hij werkt, daar hebben ze een
chauffeur nodig.
Is dat wat voor jou?, vraagt hij aan mij.
Voorlopig vond ik alles best, en als het niets is dan kon ik altijd nog
verder kijken.
Ook moest ik gaan kijken naar een sportschool waar ik kon gaan trainen.
En omdat ik in Rijswijk woon is dat niet een te groot probleem, Panatta zit vlakbij (neherkade), en dat is maar vijf minuten lopen, dus daar ga ik eerst heen. En omdat ik al zo, n twee weken niet meer aan Fitness gedaan had was het weer lekker om met de gewichten bezig te zijn.
Dan heeft Paul de man van Ireentje een baan als chauffeur voor mij weten te regelen en zo was ik weer in staat om alles weer een beetje op de rails te krijgen. Het was nog geen vetpot maar ik kon in ieder geval weer trainen en ook mijn huurachterstand betalen.
Dan wist Ireentje nog te melden dat diegene die bij Knetemann mij een kopstoot gaf, en dus de reden was van mijn terstond opstappen, was ontheven van zijn functie.
Knetemann kennende was dat alleen maar een wetenschap dat zou best wel loslopen zo wist ik gelijk. Het betekende echter wel dat Peter Knetemann aardig in zijn rats zat met mij niet meer in zijn omgeving, en dat hij ook wist dat ik op zeker mijn maatregelen zou nemen. Hij probeerde mij dus op die manier gunstig te stemmen, maar hij had nooit meer met mij contact
opgenomen en hij voelde zich ook niet geroepen om zelf even langs te komen, of om wat te laten weten.
Laat staan dat hij ooit wat heeft verteld van zijn praktijken om er voor te zorgen dat hij door mij uit zijn financieel debacle werd geholpen,
en dat alleen maar omdat ik daar in zijn sportcentrum rondliep.
Een goede anderhalve maand na mijn weggaan bij Knetemann
ben ik van plan om eens te gaan kijken bij een ander sportcentrum in
Rijswijk waar ik al eerder van gehoord had.
Het scheen geheel nieuw sportcentrum te zijn met een lekker grote sauna. Omdat bij Panatta de sauna wat tegenviel, en eigenlijk ook de sfeer,
besloot ik om eens in dat nieuwe sportcentrum in Rijswijk te gaan kijken.
Het zit vlakbij de haven(tje) in Rijswijk en dus ook niet echt ver,
ik kan het lopend af.
Binnen gekomen in dat sportcentrum meldde ik mij aan de balie, en een baliemedewerkster helpt mij.
"Goedendag, begin ik, ik kom even een keer kijken, mag dat?"
vraag ik netjes.
"Natuurlijk, zegt die baliemedewerkster, ik zal even iemand voor u roepen".
Even hoefde ik maar te wachten als daar iemand aan komt lopen en die zich netjes voorstelt als, Nico, en die mij direct meeneemt voor een rondleiding. Die, Nico, liet mij het hele pand zien, de Squash banen, de sauna, s,
de relaxruimte, de bar en natuurlijk de fitnesszaal.
Het zag er indrukwekkend uit allemaal, maar als ervaren fitnessklant herkende ik het merk fitnessapparaten niet direct. H
et zag er mij wat te eenvoudig uit.
Maar dat kon ook te maken hebben met het feit dat ik al jaren gewend was
om met fitnessapparaten van gerenommeerde merken om te gaan.
Dan lopen, Nico en ik, weer naar de Balie en daar kreeg ik een zeer indrukwekkende brochure in handen waar alles uitgebreid in vermeldt staat.
Hartelijk schud ik Nico de hand en bedankte hem netjes voor de rondleiding, en beloofde zeker een keer terug te komen. Even later thuis aangekomen pak ik die brochure er even bij, en lees.

WELKOM BIJ SPORTCENTER FIRST CLASS.

Mocht u desondanks toch bedenkingen hebben over bepaalde voorvallen
dan raadt dhr. N. P Franken u aan om ook onderstaande websites,
en dan vooral WWW.TUINDERSZOON.COM te lezen,
dan zal u vanzelf een hoop duidelijk worden.

Verder staat het E-mail adres Frankengym@yahoo.com u ter beschikking
om commentaar te geven, b.v. Dank.

Hoogachtend Dhr N. P Franken.